Wie is Waldetrudis?
Haar Geschiedenis
Waldetrudis, gravin van Henegouwen, werd in 612 geboren als dochter van graaf Waldebert IV van Henegouwen en prinses Bertilia van Thüringen in Austrasië, het koninkrijk der Franken, in een gebied dat nu bekendstaat als Cousolre in Noord-Frankrijk. Haar ouders dienden aan het hof van de Frankische koningen Chlotharius II en Dagobert I. Via haar ouders omvat haar stamboom Lucille, de zus van Zeno, de Romeinse keizer van het Oosten, en Clothild, de zus van Athalaric, koning van de Ostrogoten in Italië. Ze had één jongere zus, Aldegonda.
In de eerste helft van 600 trouwde Waldetrudis met Madelgarius. Hij was een indrukwekkend man, in wie de Frankische koningen Dagobert I en Sigibert III grote belangstelling hadden. Hij werd vele malen naar Ierland gestuurd en nam mogelijk deel aan de Slag bij Magh Rath.
De twee kregen samen vier kinderen: Landricus, Madelberta, Aldetrudis en Dentelinus. Landricus zou bisschop van Metz worden en zowel Madelberta als Aldetrudis werden non in het klooster van Waldetrudis zus in Maubeuge.
Toen Dentelinus op zevenjarige leeftijd overleed, besloot het echtpaar zich terug te trekken uit het openbare leven en zich aan te sluiten bij het religieuze leven. Waldetrudis stichtte een klooster dat uitgroeide tot de stad Mons, terwijl haar man twee kloosters stichtte in wat nu Hautmont in Frankrijk en Zinnik in België zijn. Madelgarius nam de naam Vincentius aan en trok zich terug in de abdij van Hautmont. Later in zijn leven zou hij daar aftreden als abt en naar de tweede abdij verhuizen om zijn dagen veel dichter bij zijn vrouw te slijten, en het klooster groeide uit tot de stad Zinnik.
Vincentius zou op 14 juli 677 overlijden. Waldetrudis zou nog elf jaar leven en overleed op 9 april 688. De landerijen van Waldetrudis vielen toe aan haar nicht Agia, die het klooster in Bergen overnam. De erfenis van Waldetrudis werd voortgezet door vele middeleeuwse heren, waaronder de Frankische koningen Carloman I, Pepijn de Korte en Karel de Grote, die haar als hun tante beschouwden.
Haar Relikwieën
Er zijn twee belangrijke relikwieën van Waldetrudis: haar kistje en haar hoofd. Ergens in 1250 besloot het bisdom Kamerijk vanwege haar populariteit twee relikwieën te heiligen in plaats van één. Haar schedel werd verwijderd en in een apart reliekschrijn geplaatst. Het hoofd rust in een opvallende zilveren buste met een gouden baldakijn.
In november 1792 marcheerden de Franse Revolutionaire Strijdkrachten door Henegouwen en stuitten op weerstand van de legers van het Heilige Roomse Rijk. Dit zou uitmonden in de Slag bij Jemappes. Uit angst dat de relikwieën en schatten geplunderd en vernietigd zouden worden, verborg de kanunnikessen haar kistje en vluchtten naar Luik en Ratingen, een stad in het huidige Duitsland. Haar relikwieën en de kanunnikessen bleven negen jaar weg voordat ze in 1803 terugkeerden naar Bergen, nadat de chaos van de Franse Revolutie voorbij was. Deze gebeurtenis is vereeuwigd in een reeks plaquettes op de gouden koets die gebruikt wordt voor de Processie van Bergen.
In het Latijn staat op de plaquettes: Sancta Waldetrudis novennio profuga ex Rattingen sacris sibi aedibus restituta. Ter tribus abannis patria Waldetrudis exulin sacras sibilaeta patrona revertitur aedes. Relliquiae a nono profugae Waldetrudis anno antiqua et sacra sibi restituuntur in aede. Sanctae Waldetrudis relliquae ex Rattingen antiquis sedibus restitutae.
In het Nederlands luidt het: Sint Waldetrudis is na negen jaar ballingschap uit Ratingen teruggekeerd naar haar heilige huis. Na negen jaar verbannen te zijn geweest uit haar land, keert Waldetrudis, onze gezegende beschermvrouwe, terug naar haar heilige schrijn. De relikwieën van de negen jaar verbannen Waldetrudis, eeuwenoud en heilig, worden teruggebracht naar haar huis. De relikwieën van Sint Waldetrudis uit Ratingen werden teruggebracht naar hun oude plaats.